Gratis warmtebehandeling

Sinds 2002 zijn vele paardenkastanjes doodgegaan door de paardenkastanjebloedingsziekte. Sinds 2013 is de warmtebehandeling  een methode om paardenkastanjes te behandelen en de bacterie die afsterving veroorzaakt inactief te maken. Wat blijkt uit laboratorium proeven? Vanaf 37^o C vind een remming van de ontwikkeling van de bacterie plaats en boven 39^o C wordt de bacterie gedood. De methode is daarna voor praktische toepassing ontwikkeld waarbij het cambium van aangetaste delen 48 uur opgewarmd wordt tussen 39^o en 42^o C. De methode is zeker interessant maar nooit echt doorgebroken. De kosten die hiermee gepaard gaan maar zeker ook het risico op herbesmetting én de onmogelijkheid om de hele boom te behandelen spelen hierbij waarschijnlijk parten.

Maar toen werd het dus 40,7^o C. in Nederland. Dat doet ons Ollanders goed want nu hebben heel veel paardenkastanjes een gratis warmte behandeling gehad, dat is nog eens goed nieuws: GRATIS.

Maar er zit ook een keerzijde aan de ontdekking van de warmtebehandeling. Het werd tijdens de veldproeven door onderzoeker van Lammeren bekend dat cellen afsterven zodra de boom meer dan 42^o C. wordt opgewarmd. Sterker nog op een paardenkastanje die 4 uur > 42^o C. werd opgewarmd bleken de bacteriën afgestorven maar de patiënt ook. Dit is dus blijkbaar de kritische temperatuur voor het geslacht paardenkastanje. Dit betekent dat we momenteel nog maar 1,3 graad van het punt verwijdert zijn dat een geslacht het loodje kan leggen en dat vind ik zorgwekkend.

Een ander gevolg van de enorme hitte is het fenomeen Summer Branch Drop, plotselinge zomer takbreuk. Dit is het effect wat bij bomen op kan treden als het heet en droog is. Bomen kunnen bij gebrek aan vocht, lucht in de houtvaten krijgen waardoor hout gaat krimpen en celspanning verandert. Het plots uitbreken van zware gesteltakken kan het gevolg zijn. Zowel horizontale als rechtopstaande zware takken breken dan niet uit de stam maar vaak voor de helft af. Mij zijn vooral gevallen bekend bij paardenkastanje, beuk en ceder maar eik behoord ook in dit rijtje thuis. In een Brabantse gemeente is namelijk een tak met een diameter van ongeveer 30 cm na een aantal onheilspellende kraakgeluiden uit de kroon van een eik in een laan gebroken. De plaats staat bekend om zijn schrale zandgrond en de laan wordt gekenmerkt door veel verharding, beide symptomen voor de mogelijkheid van een gebrek aan vocht. Wat opvalt is dat sommige van de andere eiken in de laan een abnormale takstand vertonen met uitzakkende gesteltakken en veel eikels. Water geven en de last op de uitzakkende takken verminderen door deze in te nemen lijkt hier het beste advies.

Maar nu nog een mooie kant van de hitte. Om de verdamping te beperken draait de zilverlinde overdag zijn zilverkleurige onderkant van het blad naar buiten. Waar de boom normaal een groen uiterlijk heeft is deze nu ineens veel lichter, een mooi gezicht en fantastisch mechanisme waarbij de boom als het ware zijn eigen zonnebrandcreme mechanisme heeft ingezet. En als ik dan zie dat zelfs de Perzische zwepenboom, Albizia julibrissin met zijn prachtige bloesem onder onze omstandigheden kan groeien kunnen we ook blij worden van de mogelijkheden die we hebben in ons huidige klimaat.

Paardenkastanjes in hoogstedelijk gebied Eindhoven

Grijze zijde blad zilverlinde naar buiten gedraaid vanwege hitte

Albizia jilibrissin