Going Dutch
0 weergaven Reacties niet mogelijkOnlangs op het ISA congres in Knoxville, Tennessee, Verenigde Staten geweest. Ik heb daar een presentatie gehouden over de ervaring in Nederland met bomengranulaat. Het begrip Going Dutch is regelmatig door mijn hoofd gegaan in dit land van de onbegrensde mogelijkheden, waarbij iedereen je vraagt: ‘Hi, how you’re doing?’ maar zeker niet op een antwoord daarop zit te wachten. Dat Nederland het nog helemaal niet zo slecht doet is mij ook wel gebleken. Vooral op het gebied van snoeien liggen wij nog wel een paar stappen voor.
Mijn Amerikaanse avontuur begint met het boeken van een hotel, ik heb nu al een paar keer gemerkt dat dit grootste boomverzorging gerelateerde congres van de wereld vaak nabij zeer dure hotels wordt gehouden. Nederlander als ik ben heb ik er een hekel aan soms wel meer dan 200 dollar voor een hotel te betalen om een nachtje te mogen slapen. Ik heb dus een hotel geboekt wat op booking.com er prima uitziet en $65,- per nacht voor betaal, dat lijkt me redelijk. Echter als ik vanaf het vliegveld met de taxi naar mijn hotel wordt gebracht waarschuwt de taxichauffeur me want de buurt waar het hotel zit is niet erg veilig vanwege zwervers en drugsverslaafden. Zeker niet in donker naar buiten gaan waarschuwt de taxichauffeur me nog! Een weinig geruststellende gedachte. Het beeld wordt bevestigd als ik bij het hotel aankom, een povere bedoeling met een sacherijnige dame bij de receptie en een eenbenige té harige man zit buiten voor de deur. Ik besluit toch maar het hotel te nemen want ik heb er 19 uur reizen op zitten, het is midden in de nacht voor me, en heb nu geen zin nog van hotel te veranderen. Als ik in mijn kamer kom realiseer ik me dat dit goedkoop hotelletje het slechtste is wat ik ooit heb geboekt. Eén lamp doet het in de douche en de rest is kapot en van sommige hangen de lampenkappen scheef en nergens geen peren erin of kapot. Een donkere kamer dus, door de televisie aan te zetten heb ik in mijn kamer nog wat licht. De balkondeur sloten blijken opengebroken en een beugeltje om het te vergrendelen hangt nog met 1 schroefje vast. Omdat ik gelukkig op internet kan boek ik meteen een hotel voor de volgende dagen en die kost me inderdaad 200 dollar per nacht maar alles beter dan dit! Ik ga nog even een grote cola buiten bij een burgertent halen en vlucht dan mijn kamer in. Als ik net op bed lig hoor ik iemand aan de balkondeur trekken om open te maken! WELG#*#O##E!, een dikke Nederlandse vloek van mij blijkt genoeg om deze persoon weg te jagen, ondertussen lijkt dit stoer maar mijn hartslag vliegt omhoog. Voorlopig hoef ik niet meer gedotterd te worden, is alles lekker los gekomen. Was hier sprake van zuinigheid, Going Dutch of van lef, Dutch Courage?
Het congres is groots van opzet, maar liefst 1200 deelnemers en een grote tradeshow met diverse leveranciers, de mechanisatie zet hier ook door getuige de monstertrucks met kraan en zaagkop die in het gebouw staan opgesteld. De onderwerpen van de lezingen gaan veel over de gevolgen van klimaatverandering, waterbuffering, droogte en ziekten en aantastingen. Vooral de dramatische gevolgen van de essenprachtkever, van Aziatische herkomst, domineert veel in de presentaties en tijdens mijn wandeltocht in mijn vrije tijd zie ik ook voorbeelden van afstervende essen. Wat ik mooi vind aan dit congres is de combinatie met de uitvoerende boomverzorgers. Dit lukt ons in Nederland nog maar slecht om die naar een congres te halen maar dat gaat in US wel goed. Waarschijnlijk draagt het er aan bij dat de boomzorgers hier hercertificering punten, CEU’s kunnen verzamelen voor hun Certified Arborist certificaat. Ik spreek ook nog een aantal bekende van me en vanuit Nederland is de voorzitter van de KPB, Bas Poutsma aanwezig en Nicolaas Verloop als board member van ISA. En jazeker, voor alle duidelijkheid er zijn ook aardige, echt geïnteresseerde Amerikanen die ik heb gesproken.
Mijn presentatie gaat dus over de ervaring van boomgranulaat in Nederland, ik ben blij met een behoorlijk grote belangstelling van meer dan 200 personen. De keren dat wij als bedrijf groeiplaatsen van bomen in de stedelijk omgeving moeten onderzoeken zijn de problemen met boomgranulaat behoorlijk universeel. Boomgranulaat pas je toe als je op de ondergrondse groeiplaats van een boom ook een verharding moet realiseren. Dat kan voor een voetpad, fietspad of parkeerplaats zijn, meestal niet geschikt voor een groeiplaats onder een weg. Je combineert dus meerdere functies, een verharding die je nodig hebt en een boom die je ook graag in de stad wil laten groeien. De boomgranulaten die wij in Nederland gebruiken bestaan grofweg voor 80% uit steen of lava en dan nog voor 20% uit doorwortelbaar materiaal middels klei of humeuze zandgrond. De problemen die we ervaren zijn vaak terug te leiden naar de aanleg: verontreiniging bij opslag, ontmenging door regen, gebrek aan toezicht, gebrek aan vochtvasthoudend vermogen door onttrekking van vocht vanuit een zandige omgeving, een te sterke verdichting, toepassing tot in het grondwater en ga zo maar door. Gevolgen zijn vaak opdruk van verharding door hoge beworteling of een teleurstellend resultaat door achterblijvende groei of zelfs afsterven van bomen. Vaak is de grote misser in deze dat het boomgranulaat door een civieltechnisch bedrijf wordt aangelegd in wiens belang het vooral is dat de verharding niet mag zakken. Dat de boom na drie jaar nog niet wil groeien zal deze vaak worst wezen. Misschien is hier Going Dutch wat ik even vrij vertaal als zuinigheid ook van toepassing? Samenwerking met een groenaannemer, vakkundig toezicht, controle met de LWD meter tijdens de aanleg zie ik als de meest simpele verbeterpunten. De ervaring die we met de Stockholm methode hebben laat ik ook nog zien, een hoopvolle methode waarbij met 2500 bomen in Stockholm goede ervaringen zijn opgedaan. Grote positieve punt van deze methode is dat de groeiplaats ruimte bied aan alle regenwater, mengen op het werk gebeurt door grond tussen grote stenen te spoelen en het geheel wordt afgedekt met een luchtlaag over de gehele oppervlakte waarin geen bodem is aangebracht. Het planten van bomen in de open grond is natuurlijk nog steeds de eerste voorkeur en boomgranulaten kunnen onder voorwaarden zeker goed werken maar wees dan alsjeblief niet te zuinig, dan zal ik dat ook niet meer doen….